Sylvia Bökkerink (Almelo,1965): Passie voor Sumi-E: Japanse schilderkunst op rijstpapier
Sinds ruim 20 jaar ervaart ze passie voor de Sumi-E, een oude Japanse schildertechniek met als betekenis: Sumi = inkt, E = schildering. Dit is een schildermethode waarbij met ambachtelijk vervaardigde materialen, zoals inkt, penseel en rijstpapier wordt gewerkt. De energieke expressie en directheid van het werken met inkt geeft passie in de streken. Deze inktstreken met Japans penseel op rijstpapier kennen geen pardon. De natuur is een grote inspiratiebron voor Sylvia, ze maakt in haar werk een vertaalslag naar het Nederlandse landschap, zoals ze dit zelf heeft gezien en ervaren. Zo kan ze vanuit haar hart een schildering op papier zetten en met zo min mogelijk inkt streken de essentie vatten. Ze laat zich graag leiden door de streken, lijnen en vlekken die weinig toevoeging behoeven. Het vullen van het penseel met meerdere inkt tonen gebeurt dan ook met veel aandacht. Het schilderen vraagt om een meditatieve benadering waarbij ze het onderwerp voelt, verinnerlijkt en met een minimum aan penseelstreken en een maximum aan verbeeldingskracht de essentie weergeeft. Naast de schildering is de witruimte van even groot belang. De eenvoud van het onvoltooide, want zoals een oud gezegde luidt: ‘Als alles gezegd is, is er geen ruimte meer voor dromen’. Leegte is noodzakelijk voor volheid: het dompelt de toeschouwer onmiddellijk onder in de oneindigheid van een wereld, waarin ruimte wordt gelaten voor het ontvouwen van creatieve verbeelding.
– Sylvia volgde de Lerarenopleiding TEHATEX Ubbo Emmius te Groningen.
– Ze heeft gestudeerd bij Sumi-E kunstenaar Kalpa MacLachlan en Shodo kunstenaar Yumi Hirao.
– Ze werkt ruim 10 jaar als Sumi-E kunstenaar en docent.
Jan Willem Eskes: Op zoek naar Verstilling
Jan Willem Eskes (Semarang, 1956 / overleden in 2022) maakte schilderijen over de onderkant van de architectuur, een detail van een trap, een muur. Doordat het om oude gebouwen gaat, lijkt het of de adem van de geschiedenis in zijn schilderijen voelbaar is. Door details te schilderen zoemde hij als het ware in op een gevoel. Voor hem ging het vooral om het zoeken naar verstilling; naar verstild leven. Omdat voor verstilling balans en harmonie zo belangrijk zijn, mag niets in het beeld elkaar in de weg staan. Elke verfstreek moet ten dienste van de ander worden gezet. Het is ook een kwestie van loslaten, ‘een schilderij moet roest geven’, aldus Jan Willem. Hij koos er vaak voor om te schilderen vanuit een laag standpunt, zoals een kind zijn omgeving beleeft. Hij verwonderde zich over details, wat oude steen teweeg kan brengen. Grenzen tussen afwezigheid en aanwezigheid, tussen verleden en heden, tussen zichzelf en de buitenwereld. Voor zijn afstudeerproject maakte hij elf schilderijen van het Gemeentehuis in Groningen. Vooral het inzoomen op details, zoals de oude trappen, de werking van licht en schaduw en de sfeer maakte zijn schilderijen tot krachtige en verstilde kunst.
Biografie
In 2010 studeerde Jan Willem af aan de Klassieke Academie voor Schilderkunst te Groningen. Hij had les van o.a. Matthijs Röling, Peter Durieux, Piet Sebens, Joost Doornik, Juane Xieu, Henk Helmantel, Rinie Bus, Ben Rikken, Jan van Loon, Ralph Douglas, Herman van Hoogdalem, Rein Pol en Gerrie Wachtmeester. Vervolgens werd hij zelf docent aan deze academie en genoot van het lesgeven waarbij hij het motto hanteerde: ‘Kunst is delen en delen is een kunst op zich’.
Elsa Visser: Sterven als voedingsbodem voor verwondering en nieuw leven
Elsa is papierkunstenaar. De schoonheid van de natuur, die het alledaagse relativeert, is voor haar een inspiratiebron. Ze kan zich verwonderen over de grootse pracht van details, zoals de nerven in een blad, de anatomie van planten en koralen. De natuur draagt veel wijsheid in zich, het stille proces van ontkiemen, onzichtbaar diep in de aarde, maar ook de uitbundigheid in wilde groei. De natuur met haar ritme van de seizoenen, spiegelt het mens-zijn. Het helpt de diepere betekenis van het ritme van het leven te voelen in jezelf. Een terugkerend thema in haar beeldend werk zijn de zwamvormen. In de natuur groeien ze op dood materiaal, ze leven symbiotisch en staan in verbinding met hun leefomgeving. Ze treffen je in hun schoonheid en tijdelijkheid én het idee dat sterven een voedingsbodem kan zijn voor nieuw leven. De beelden van Elsa zijn gemaakt van handgeschept papier. Ze werkt voornamelijk met moerbei-papier dat gemaakt wordt van de bast van de moerbeiboom, die na het regenseizoen wordt afgepeld. Daarna groeit de bast spontaan weer aan, het kost geen ingreep in de natuur om dit papier te vervaardigen. Naast het vrije werk maakt Elsa veel papierbeelden in opdracht. Samen wordt afgestemd welke kwaliteit zichtbaar moet worden in het werk. Zo ontstaat er een mooie uitwisseling. Sinds 1988 is Elsa werkzaam als beeldend kunstenaar. De laatste 10 jaar combineert ze dit met het geven van yogalessen, ademtherapie en coaching.
Info Expositie:
- Periode: van 4 september t/m 6 oktober 2024
- Opening expositie: Zo. 8 september om 16.00 uur
- Ontmoet de kunstenaars, Sylvia en Elsa: Zo. 22 september van 14.00-16.00 uur
Foto’s van de opening zijn enige tijd hier te zien/downloaden. Voor de openingstoespraak door Tom Hageman klikt u hier.
